t: bir
murathan mungan şiiri.
"kibritle oynarken yangın çıkaran sarsak yıllar
bir daha hiç geçit vermeyen veda sözleri
yılların sıradağlarında uzaklaştı bizden
yüreğimizden kopup giden ayrılık trenleri
biliyorum aynı lambaların aydınlattığı yalnızlıkta geçti
aldatılmış duygulardan ayrı ayrı geçerek vardığımız korunaklı siperler
senin içini ürperten geceleri ben duymadım mı içimde?
hayat herşeyi alır sanırken
oyunlarımızı ıslatan yağmurlarda kaldı
bir bizim icat ettiğimiz saatler
i̇lk öğrenilen yalnızlık aslında geç keşfedilir
dalgın resimlerin derinleştirdiği mazi
gün gelip bütün zamanları ele geçirdiğinde
anlarsın başkalarına giden bizden çalınmış günler
ne zamandır buradayım
gel öp beni
neredeysen ve nasılsan önemi yok gel öp beni
suyunu,uykunu,azığını uzun tut gel öp beni
birbirimizi bağışlayacak,birbirimize yeni sözcükler bulacak,
ölmeden önce yeniden görüşüp konuşacak yaşa gelmedik mi?
i̇kinci ufkun saatindeyiz şimdi
gözlerim trenlerde,gel öp beni."